Reizen om te leren

De wereld heeft een landoppervlakte van ca 145 miljoen km². De ene mens heeft al meer km² verkend van deze oppervlakte dan de andere. Maar of we nu veel of weinig reizen, het is een feit dat de wereld van de burger van vandaag een stuk groter, bekender en meer nabij is dan die van mijn grootouders. De wereld is nu echt onze achtertuin geworden. Door de media maken we elke dag kennis met andere continenten, landen, volkeren, culturen, …

Tuinliefhebbers weten hoeveel inspanningen het kost om een tuin mooi aan te leggen en te onderhouden. Wat moet dat dan niet betekenen voor onze wereldtuin? Hoe voorkomen we dat deze tuin uitgroeit tot een jungle waarin je verdwaalt? Houdt de “VUCA-wereldorde” niet dat gevaar in? Hoe wapenen we onze kinderen en jongeren om zich in deze wereldtuin te oriënteren, gidsen en begeven?

We zouden – zoals bij tuinboeken het geval is – een encyclopedie kunnen uitgeven met een overzicht en beschrijving van alle elementen van de VUCA-wereldtuin en die encyclopedie kunnen hanteren als lesboek in het onderwijs. Confucius zou dit – terecht – niet het beste idee vinden. Stelde hij immers niet “Het is beter een mijl te reizen dan duizend boeken te lezen!” Uit deze eeuwenoude wijsheid kunnen we vandaag nog altijd veel lering trekken.

De belangrijkste les is dat we onze jongeren absoluut en met alle middelen moeten stimuleren om tijdens hun studies andere horizonten op te zoeken, te reizen, buitenlandse ervaringen op te doen. Talrijke uitwisselingsprogramma’s bieden die mogelijkheid binnen en buiten de Europese Unie maar ze worden nog te weinig gebruikt. Via deze programma’s leer jij evenwel jouw achtertuin beter te ontdekken, nieuwe inzichten te verwerven, verbanden te zien, levenservaring en andere competenties te vergaren. Reizen is immers fataal voor vooroordelen, betweterigheid, kleingeestigheid, vastgeroestheid en navelstaarderij zoals de Amerikaanse schrijver Mark Twain al eens opmerkte.

Zelf greep ik tijdens mijn studies elke kans aan om de wereld te verkennen. Zo ging ik met Vlaanderen-in-de-Wereld enkele maanden tabak plukken in Tillsonburg (Ontario) en trok ik na de oogst met de rugzak door Canada en de States. Na mijn rechtenstudies ging ik een jaar als onderzoeker werken in Montréal. Velen uit mijn omgeving vonden dit puur tijdverlies, een verloren jaar, maar ik zou deze ervaring nooit willen missen. Dat jaar leerde mij enorm veel bij op vlak van andere culturen, diversiteit, wend- en weerbaarheid, improvisatievermogen, het belang van meertaligheid, … Ik leerde niet alleen de wereld de ontdekken maar ook mezelf. Door de bestaande comfortzone te verlaten verwierf ik een andere comfortzone, namelijk die van de blijvende ontdekking en nieuwsgierigheid.

Voor mij was het echt een gewonnen jaar! Tegen jongeren kan ik dus enkel zeggen: grijp dus zo’n kansen! Je zal groeien op alle vlakken, jouw toekomstige organisatie zal er rijker van worden en de samenwerking zal er beter van worden. Je leert immers jouw achtertuin beter besproeien, nieuwe planten te laten groeien, nieuwe kleuren te tonen, nieuwe gaven te ontdekken. Wie zelf een huis gebouwd heeft, weet dat de neiging ontstaat om zoveel mogelijk plaats in te nemen voor het gebouw en de tuin te beperken. Door al reizend te leren wordt onze wereldtuin evenwel alsmaar groter. Doen dus!

Fons Leroy
Gedelegeerd Bestuurder